door de bomen het bos

Nu de prijzen uitgedeeld zijn, is er tijd voor reflectie – zij het misschien niet bij de partijen die de lakens hopen te gaan uitdelen in de komende vijf jaar. Daar zijn de groenen dus niet bij. Niet bij ons, niet in de omliggende landen (althans op Europees niveau). In Brussel kan Groen misschien een rol in de gewestregering gaan spelen, maar Ecolo heeft zulke zware klappen gekregen dat die niet zullen meedoen. En wat betekent dan: de grootste Nederlandstalige partij te zijn in Brussel Hoofdstedelijk; Gewest (bijna 23 % en 4 zetels op 17)?Institutioneel veel, politiek moeten we dat nog zien. Er moet immers een meerderheid gevormd worden in de Vlaamse groep – maar er moet ook een regeerakkoord komen mét de (veel grotere) Franstalige partijen.  In de Vlaamse groep is er geen ‘linkse’ meerderheid met Vooruit (2 zetels) en PvdA (1 zetel) alleen. Dus zou team Fouad (3 zetels), een afscheuring van Vooruit, in ieder geval nodig zijn. PvdA kan dan zelfs gemist worden . Maar voor Fouad zijn er nogal wat struikelblokken: tegenstanders (en de Vlaamse media) zien hem bijna als een sharia-aanhanger (hoofddoek, onverdoofd slachten – en héél pro-Palestijns, maar dat laatste lijkt, althans in de Vlaamse groep, geen breekpunt te kunnen zijn aangezien ook Groen, Vooruit en de PvdA in die richting meedenken). Om mét Fouad ook in een regering met de nogal heftig islamokritische MR samen te werken wordt geen makkie en ook bij Vooruit is hij, zacht gezegd, niet geliefd, zeker niet nu Conner geplebisciteerd is – de Conner door wie Fouad geëxcommuniceerd is). Voor de NvA is Fouad zelfs onaanspreekbaar, wegens tegen dierenrechten (rare wereld!) – maar sowieso ligt het slachtstandpunt bij zowat alle Vlaamse fracties moeilijk, Groen inbegrepen.Allemaal goed en wel… maar dan zou het een coalitie met de PvdA moeten worden, daar is de MR al even allergisch voor.  En wil Vooruit dat? En hoe zit dat bij Groen die altijd op het standpunt stond dat een coalitie met PvdA niet uitgesloten (Borgerhout) is. Programmatisch: de PvdA heeft zich in Brussel aangesloten bij het verzet in sommige volkswijken tegen het mobiliteitsplan, het kroonjuweel van Elke Van den Brandt (met o.m. de veralgemeende 30 km-zone). In hun programma staat daar geen woord over. Dus zou het geen struikelsteen mogen zijn…maar dat laat de PvdA dan waarschijnlijk aan MR over. De andere mogelijkheid is: een Vlaamse deelregering die zo dicht mogelijk aanleunt bij ’s lands andere (nog in aanbouw zijnde) coalities. Kan dat mathematisch? Nee, tenzij met Groen, maar ik denk dat de Wever die plaat ook af zal zetten...om dan bij Fouad uit te komen?Ik concludeer dat Elke voor een moeilijke taak staat – maar dat ze weinig reden heeft om toe te geven op de voor Groen essentiële kwesties. Groen is institutioneel namelijk zo goed als  incontournable. Inhoudelijke of partijgebonden veto’s heen en weer zouden nog een blokkering kunnen meebrengen…een heel andere dan oorspronkelijk verwacht was (dat N-VA en Belang samen over een blokkeringsmeerderheid zouden beschikken)

Ik heb al vele jaren  geleden voor de erkenning van de Palestijnse staat gepleit – dat is trouwens een van de weinige internationale kwesties waarin de kaarten al decennia lang op dezelfde wijze geschud lijken te worden – met altijd dezelfde winnaar…Destijds wilden de Palestijnen die opdeling van het ‘heilige’ land  zelf nog niet, omdat het een impliciete erkenning (zonder tegenprestatie) inhoudt van de Israëlische realiteit. Maar sinds Arafat zijn ze dus omgegaan, althans de PLO is dat, want Hamas is er nog altijd  furieus tegen, al heb ik nog niet zolang geleden toch een verklaring zien passeren dat zij onder voorwaarden een tweestatenopdeling zouden kunnen accepteren.  Israël en het westen zouden dus op deze buitenkans moeten springen, want het lijdt weinig twijfel dat de officiële erkenning van de Palestijnse staat – niet van een bepaalde regering want het luidt altijd dat wij staten erkennen, geen regeringen -haast zeker ook door veel Hamassympathisanten zou worden toegejuicht, en het kan die radicaal-religieuze maar op dit punt ook nationalistische beweging misschien dwingen om daaraan mee te werken. Maar neen, zelfs dat opportunistische argument kan de VS en de EU niet bewegen om de logische consequentie te trekken van de sinds lang verdedigde tweestatenoptie. Ja maar, zeggen zij dan: vrede moet aan de onderhandelingstafel tot stand komen. Natuurlijk, maar dat zal makkelijker gaan als aan die tafel twee internationaal erkende staten zitten, twee gelijke partners dus (althans juridisch) – in plaats van één staat en één bedelaar.  Hoe wil men enig begrip verkrijgen voor een houding die erop neerkomt Israël (al sinds decennia) als staat te erkennen, hoewel die ook hun onafhankelijkheid (en dus hun bestaan als staat) eenzijdig hebben uitgeroepen en met geweld afgedwongen voordat het internationaal werd erkend – en die erkenning aan Palestina te weigeren? Ja maar, de grenzen zijn niet vastgelegd. Hoezo, als ze voor Palestina niet vaststaan, dan ook niet voor Israël! Dan is weer de vraag: hoe kom je ertoe één staat te erkennen, wiens grenzen betwist zijn (en die hij voortdurend opschuift) – en een andere niet te erkennen, hoewel het om dezelfde grenzen gaat? En die grenzen zijn volkenrechtelijk wel afgebakend, toen de VN Israël erkende: alleen staat de indeling Israël niet aan want ze zou hen verplichten ettelijke honderdduizenden Joodse kolonisten weer binnen de officiële grenzen te huisvesten, in plaats van ze met hun leger te helpen Palestijnen uit hun woningen te zetten! Maar voor Israël, althans de huidige regering, en die schijnt daarvoor op een meerderheid te steunen - blijft het erkennen van Palestina een onaanvaardbaar alternatief voor het toekennen van gelijke rechten aan Arabieren binnen een Israëlische eenheidsstaat of federatie: u zegt het maar, zij zeggen sowieso neen. Omdat zij de – toch ronduit racistische – opvatting huldigen dat alleen Joden recht hebben op het land dat tijdens het Ottomaanse rijk (en lang voordien) door verschillende bevolkingsgroepen werd bewoond, die daar redelijk vreedzaam samenwoonden, onder islamitische leiding weliswaar (maar niet Arabische, in de tijd van de sultans waren het vooral Turken die de kar trokken!) Hoe lang denkt Israël zich nog door wapens en de onvoorwaardelijke steun van een zinkend schip – de VS als enige supermacht - boven water te kunnen houden? Tot de laatste Palestijn dood is?  Maar er blijven er nog een paar miljoen over! (19/5/2024)

Het is met opiniepeilingen zoals met zoekmachines: je belandt snel in een koker. Er wordt gepeild dat partij A in opkomst is, dan krijgt A meer media-aandacht. Daardoor stijgt hun belang in de ogen van veel kiezers, zeker onbesliste. Bij de volgende peiling stijgt A weer. Andere partijen gaan dan zeggen waarom je niet op A moet stemmen: die zijn extreem rechts. Ze doen dat niet didactisch, maar vaardigen axioma’s uit: op extreme partijen moet je niet stemmen. Dat wordt dan een mantra, waardoor plotseling niet alleen A, maar ook B wordt genoemd als ‘no pasarán’-partij. Want B is ook extreem. B vindt dat niet zo slecht en uit peilingen blijkt ook dat een deel A-kiezers ook voor B zou kunnen gaan en omgekeerd. Les extrêmes se touchent, weet u wel. Bij de volgende peiling wordt de trend: de uitersten nemen toe. Allerlei analisten weten daar allerlei redenen voor te vinden. Alleszins wordt dat nu het hoofdonderwerp van zowat alle  commentaren. Het centrum verzwakt. Maar hoe definieer je het centrum? Door vergelijking met de extremen. Dus wordt partij C meegesleept naar het midden– tot voor kort was C een behoorlijk afwijkende partij qua inhoud (lange termijn, zorg voor de aarde en het milieu, zorg voor de zwakken, internationalisme, ja zelfs pacifisme) en vorm:  een andere manier van aan politiek doen (geen cumulatie, meestal geen neveninkomsten, een scheut basisdemocratie, een voorzittersduo, geen barnumreclame rond personen…)En heel dat centrum gaat zich schrap zetten tegen ‘de extremen’. Vanuit onervaren, onbesliste of niet-centrumgezind perspectief gezien: één pot nat. Maar de Kiezer wil Verandering. Dus bij de volgende peiling: het centrum verzwakt veder, de extremen rukken op. Wie zal met een extreme partij samengaan? Niemand – niet met A maar ook niet met B. Alleen C zegt dat laatste er niet bij geloof ik, maar dat kan nog veranderen. Intussen woedt er oorlog: dat heeft alles veranderd. En wat leuk: de extremen zijn pro-Russisch. Of zo wordt het toch genoemd als iemand de oorlogsinspanningen wil temperen en niet mee wil naar een oorlogseconomie… Voor C lastig: pacifisme blijkt afgezworen, maar moet men dan mee met alle bommen en granaten? De Duitse C-partij vindt blijkbaar van wel. Gelukkig is er Gaza, daar kan men duidelijk in zijn: massamoord mag niet, misschien is het wel genocide. Allengs zijn grote delen van het centrum het daarmee eens (dat heeft wel even geduurd…), waardoor het geen extreem standpunt meer is, al is er een extreme partij die ook tegen Israël, althans zijn huidige regering en bejegening van de Palestijnen, is. De andere, met nogal wat wortels in het antisemitisme en de nazicollaboratie… is pro Israël. Samen met die andere nationalisten: de partij met het streepje is ook voor Netanyahu. Die nochtans, na een aanslag in Denemarken in 1915  en daarna ook in Brussel en Parijs is komen bepleiten dat alle Joden naar Israël zouden emigreren, daar zijn ze veilig, bij ons niet. “Aan alle joden in Europa: Israël ontvangt jullie met open armen", benadrukt Netanyahu. "Israël is jullie thuis. Wij zijn voorbereid om een massale emigratie uit Europa te ontvangen.” Niet leuk voor de burgemeester van Antwerpen, maar de partijvoorzitter vindt het geen probleem. Is altijd al voor massale migratie geweest zeker?  Ook geen probleem blijkbaar dat in de regering-Netanyahu een paar manifeste Palestijnenhaters zitten, die openlijk voor etnische zuivering pleiten: een Joods Israël van de rivier tot de zee. En die hun steun betuigen aan ‘kolonisten’ – het woord! – die openlijk geweld plegen ter verjaging van Arabische bewoners uit woningen op erkend Palestijns gebied. En sommigen daarvan vluchten dan weer naar…België, tot groot ongenoegen van de burgemeester-partijvoorzitter. Maar zuur kijken is diens handelsmerk geworden, daarin wordt hij alleen maar…extremer. (16 mei 2024)